سطح بندی خیابان ها در فضای شهری با رویکرد ارتقاء پیاده مداری ، مورد پژوهی: شهر سنندج

فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

مقاله 4، دوره 12، شماره 47، اسفند 1400، صفحه 57-76   

نوع مقاله: مقاله برگرفته از پایان نامه

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jupm.2022.4150

نویسندگان

صبا جهانگیر¹؛ حمیدرضا صارمی^{* 2}؛ حسین کلانتری خلیل اباد³

¹گروه معماری، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران.

²استادیار، گروه شهرسازی، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

³استاد، گروه معماری و منظر شهری، تهران، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران.

تاریخ دریافت: 03 دی 1398،  تاریخ بازنگری: 15 خرداد 1399،  تاریخ پذیرش: 15 خرداد 1399 

چکیده

چکیده
مقدمه: تامین حرکت پیاده در شهر و ایجاد فضاهای شهری مناسب برای حضور مردم در محیط شهری، موجب طرح گرایش­ها و دیدگاههای جدیدی در عرصه شهرسازی و معماری جهان شده است. در واقع، با رویکردی مواجه هستیم که به بسط و نشر فضاهای شهری برای احیای حضور و مشارکت شهروندان در عرصه عمومی شهر می­اندیشد. شهرهایی چون سنندج که پیشینه شهرنشینی طولانی دارند به دلیل تحولات مدرنیته و ماشینی شدن، دارای معضل فرسودگی و ترافیک هستند و بیش‌ترین نیاز به این نوع تغییرات و پژوهش‌ها را دارند.
هدف: هدف اصلی، انتخاب محور مناسب با استفاده از معیارهای موثر پیاده مداری در شهر سنندج، برای تبدیل شدن به یک خیابان پیاده مدار است.
روش: این پژوهش از نوع کاربردی بوده و از روش توصیفی- تحلیلی بهره می­برد. بدین منظور خیابان‌های مستعد شهر سنندج جهت تبدیل شدن به یک خیابان پیاده مدار انتخاب شد، سپس بر اساس دیدگاه صاحب نظران و مطالعات انجام شده قبلی سه مولفۀ عملکردی، اجتماعی- اقتصادی و اجتماعی- محیطی انتخاب و برای آن‌ها 19 شاخصه معرفی شد. از روش مدل آنتروپی شانون وزن‌دهی شده و در این راستا، تاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه­ای استفاده شد.
نتیجه گیری: از یافته‌های پژوهش، رتبه بندی خیابان های منتخب حاصل شده است که براساس آن خیابان امام خمینی(ره) با ضریب اولویت 0.6589 به عنوان برترین و خیابان های فردوسی با ضریب 0.5466 و انقلاب با ضریب 0.3466 و طالقانی با ضریب 0.2828 به عنوان رتبه های بعدی انتخاب شدند. درنهایت، برای بالا رفتن میزان موفقیت و تحقق آن جهت تقویت پیاده مداری در خیابان امام خمینی(ره) پیشنهادهایی ارائه شد.

کلیدواژه‌ها

پیاده مداری؛ خیابان؛ بافت قدیم سنندج؛ تاپسیس؛ اصول و معیارها

عنوان مقاله [English]

Leveling of the streets in the urban space with walkability upgrade approach, Case Study: Sanandaj City

نویسندگان [English]

saba jahangir¹؛ hamidreza saremi²؛ hosein kalantari khalilabad³

¹Department of Architecture, Yasooj Branch, Islamic Azad university, Yasooj, Iran.

²Assistant Professor., Department of Urban Planning & Design, Faculty of Art and Architecture, Tehran, University, Tehran, Iran.

³Professor., Department of Urban Planning, Faculty of Art and Architecture, Tehran, University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Introduction: Providing pedestrian movement in the city and creating suitable urban spaces for the presence of people in the urban environment, has led to the design of new trends and perspectives in the field of urban planning and architecture in the world. In fact, we are considering an approach that expands urban spaces to revive the presence and participation of citizens in the public sphere of the city.Cities like Sanandaj, which have a long history of urbanization, are facing the problem of burnout and traffic due to the developments of modernity and mechanization, And they have the greatest need for this kind of changes and researches.
Aim: The main goal is to select the appropriate axis using effective walkability criteria in Sanandaj city to become a walkable street.
Method: Current study is applied type, And uses a descriptive-analytical method. For this purpose, the favorable streets of Sanandaj were selected to become a walkable street. Then, according to experts and previous studies, three functional, socio-economic and socio-environmental components were selected and 19 characteristics were introduced for them. Via weighted Shannon's entropy model, And in this regard, TOPSIS was used as a multidisciplinary decision-making method.
Conclusion: From the research findings, the ranking of the selected streets has been obtained, according to which Imam Khomeini Street with a priority coefficient of 0.6589 as the best and Ferdowsi streets with a coefficient of 0.5466 and Enghelab with a coefficient of 0.3466 and Taleghani with a coefficient of 0.2828 as ranks were selected as the next rankings. Finally, suggestions were made to increase the level of success and its realization in order to strengthen walkability in Imam Khomeini Street.

کلیدواژه‌ها [English]

walkability, street, old texture of Sanandaj, TOPSIS, principles and criteria

مراجع

1)      Akbarzadehmoghadam, A. Ahmadi, H. and R. Azadeh, (2016): EVALUATION DESIRABILITY OF URBAN SIDEWALK BASED ON QUALITATIVE FACTORS CASE STUDY: ALAM AL-HODA SIDEWALK IN RASHT CITY, Journal of Research and Urban Planing, Marvdash, 7(25), pp: 125-140.

2)      Alizadehmoghadam, S. Zakerian, M. and B. Tashakori, (2018), REDESIGNING THE PEDESTRIAN PATH WITH THE APPROACH OF IMPROVING THE QUALITY OF PRESENCE OF CITIZENS A CASE STUDY: PAVEMENT OF FARROKHI STREET IN YAZD, Journal of Research and Urban Planing, 9(34), pp: 133-148.

3)      Badiei, L. Ezzatpanah, B. and A. Soltani, (2019): Explain and analyze THE DEVELOPMENT OF URBAN SUSTAINABILITYBASED ON ENVIRONMENTAL COMPONENTS CASE STUDY OF SANANDAJ CITY, Journal of Urban research and planing, Marvdash, 10(24), pp: 75-86.

4)      Behzadfar, M. and P. Mahmoudikordestani, (2009): QUALITATIVE NORMS OF URBAN-ORIENTED URBAN DESIGN (FREEDOM-ORIENTED), Journal of Armanshahr, Tehran, No. 3, pp: 32-48.

5)      Duncan, D. T. Aldstadt, J. Whalen, J. Melly, S. J. & S. Gortmaker, (2011): VALIDATION OF WALK SCORE (R) FOR ESTIMATING NEIGHBORHOOD WALKABILITY: ANALYSIS OF FOUR US METROPOLITAN AREAS, International Journal of Environmental Research and Public Health, 8(11), pp: 160-179.

6)      Epliard, D. and M. lintel, (1969): Public Spaces of Urban Areas, Tehran university, Tehran.

7)      Ghalndarian, I. and M. Rafieian, (2018), EXPLAIN THE QUALITY MODEL OF THE INVIRONMENT IN RECREATING THE ISLAMIV CITY OF IRAN, Journal of  Studies of  Islamic Iranian City, 9(34), pp: 49-58.

8)      Gholami, Y. Shaterian, M. Beshagh, M. and M. Jahani, (2019), DETERMINING THE POTENTIALITY OF WALKABILITY PROJECTS ADMINISTRATING WITH AN EMPHASIS ON URBAN TRANSPORT INDEX CASE STUDY: IMAM KHOMEINI STREET IN DEZFUL, Journal of Spatial Planning, Tehran, 9(2), pp: 1-22.

9)      Ghorbanpour, M. (2018), EVALUATION OF THE COMPONENTS EFFECTING THE VITALITY OF URBAN PEDESTRIAN ROUTES CASE STUDY: ALAM AL-HODE SIDEWALK IN RASHT, Journal of  Human Resource Planning Studies, Tehran, 13(1), pp: 105-123.

10)  Haghbaian, R. and M. Shokouhibidhendi, (2019): A SYSTEMATIC STUDY PUBLIC LIFE IN URBAN SPACE CASE STUDY: THE 17^TH SHAHRIVAR PEDESTRIAN WAY IN TEHRAN CITY, Journal of Manzar, No. 46, pp: 40-49.

11)  Hampton, K. Goulet, L.S. & G. Albanesius, (2015): CHANGE IN THE SOCIAL LIFE OF URBAN PUBLIC SPACES: THE RISE OF MOBILE PHONES AND WOMEN, AND THE DECLINE OF ALONENESS OVER 30 YEARS, Journal of Urban Studies , 52(8), pp: 489-504.

12)  J. Jacobs. (1961): THE DEATH AND LIFE OF GREA AMERICAN CITIES. Random House, New York.

13)  Kalantarikhalilabad, H. (2016): PEDESTRIAN DESIGN AND ITS IMPACT ON QUALITY OF LIFE IN HISTORICAL CONTEXTS OF CITIES, CASE STUDY TABRIZ PEDESTRIAN ROAD, Journal of  Iranian Architecture studies, Tehran, No. 9, pp: 159-174.

14)  Kashanijo. Kh. (2014), Paths From Design Fundamentals to Functional Features, Azarakhsh, Tehran.

15)  Khajeshokuhi, A. Abdollahzadeh, Gh. And M. madanlu, (2013): ANALYSING SUSTAINABILITY OF URBAN AREAS AND PRIORITIZING ITS DEVELOPMENT USING TOPSIS CASE STUDY OF GORGAN CITY, Journal of Urban structure and function studies, 1(4), PP: 99-118.

16)  Kheiradin, A. Abdollahzadeh, Gh. And M. Madanloujuibari, (2019): VERIFICATION  OF FAILURE COMPONENTS OF THE 17^TH SHAHRIVAR PEDESTRIAN ZONE PROJECT IN TEHRAN, Journal of Bagh-e nazar, Tehran, No.81, pp: 51-60.

 

17)  King, K. (2013): NEIGHBORHOOD WALKABLE URBAN FROM AND C-REACTIVE PROTEIN, journal of Preventive medicine, 57(6), PP: 850-864.

18)  Linch, Q. (1958): City Shape Theory, Tehran university, Tehran.

19)  Modiri, A. (2008): LOCATION, Journal of City identity,Tehran, 2(2), pp: 69-79.

20)  Moeini, M. (2013): Walkability Cities, Azarakhsh, Tehran.

21)  Naderi, O. and M. Ebrahim, (2015): SCANNING OF SIDEWALKS AND URBAN PASSAGES WITH EMPHASIS ON THE APPLICATION OF ENVIRONMENTAL GRAPHICS, Journal of Urban Management, Tehran, No. 41, pp: 49-66.

22)  Park, S. Deakin, E. & J.S. Lee, (2014): DEVELOPING PERCEPTION-BASED WALKABILITY INDEX TO TEST IMPACT OF MICRO-LEVEL WALKABILITY ON SUSTAINABLE MODE CHOICEDECISION, TRANSPORTATION RESEARCH RECORD, Journal of the Transportation Research Board, 2464, PP: 126-134.

23)  Ramezani, H. and M. Dadgar, (2017): PATH ALIGNMENT BASED ON VOLUME OF PEDESTRIAN FLOW USING SPATIAL STRUCTURE ANALYSIS, Journal of Studies of the Islamic Iranian City, Tehran, 7(28), pp: 35-51.

24)  Sadeghi, A. Dadgar, M. Purjafar, A. and N. efatian, (2017): PROVIDING AN OPTIMAL URBAN DESIGN PROCESS FOR PAVEMENTS THROUGH A COMPARATIVE ANALYSIS OF DOMESTIC AND INTERNATIONAL EXPERIENCES CASE STUDY: BROADWAY AMERICA, GEORGE STREET AUSTRALIA, SAF STREET AND TREE BOULEVARD IRAN, Journal of Studies of the Islamic Iranian City, 8(29), pp: 21-36.

25)  Sarkhalili, E. Khanizadeh, M. and E. Gholami, (2015): ANALYSIS AND EVALUATION OF URBAN SIDEWALKS WITH EMPHASIS ON THE COMFORT OF PEDESTRIANS, Journals of Roud, 23(84), pp: 139-154.

26)  Shamsedini, A. and S. Nasibi, (2019), THE STUDY OF URBAN FURNITURE LAYOUT ON THE URBAN AREAS VITALITY CASE STUDY: THE WHOLE AREA OF SHIRAZ, Journal of Research and Urban Planing, Marvdasht, 10(37), PP: 83-96.

27)  Zare, A. Rezaie, M. and H. Laghaie, (2019): EXPLAINING THE EFFECTIVE FACTORS ON IMPROVING THE ENVIRONMENTAL QUALITY OF URBAN HISTORICAL FABRICS CASE STUDY: HISTORICAL FABRICS OF SHIRAZ, Journal of Research and Urban Planing, Marvdasht, 10(38), pp: 1-12.

28)  www.dana.ir, 1396/09/07. (1398/03/06)

29)  www.mehrnews.com, 1392/10/16. (1398/03/08)