کفایت شاخص های روان سنجی مقیاس شاخص های اختلال نقص توجه جردن

فصلنامه علمی روش ها و مدل های روانشناختی

مقاله 6، دوره 1، شماره 1، مهر و آبان 1389، صفحه 63-80   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

نادره سهرابی^{* 1}؛ احمد به پژوه²؛ باقر غباری بناب²

¹استادیار دانشکده ی علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

²دانشیار دانشکده ی علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تهران

تاریخ دریافت: 24 آذر 1394،  تاریخ پذیرش: 24 آذر 1394 

چکیده

هدف از این پژوهش تبین کفایت روان سنجی مقیاس های شاخص اختلال نقص توجه جردن است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای در دو مرحله نمونه گیری انجام شد. نخستین نمونه ی این پژوهش را 1219 دانش آموز (583 دختر و 636 پسر) تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از میان نواحی چهارگانه ی شهر شیراز انتخاب شدند و با مقیاس تشخیصی اختلال نقص توجه که بر اساس راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی که به وسیله ی پژوهشگر تهیه شده بود، مورد سنجش قرار گرفتند. بر اساس این آزمون 174 نفر (87 دانش آموز دارای اختلال نقص توجه و 87 دانش آموز بدون اختلال نقص توجه) به عنوان نمونه ی نهایی انتخاب شدند و شاخص اختلال نقص توجه جردن در مورد آن ها اجرا شد. در این پژوهش از دو مقیاس استفاده شد. 1- پرسشنامه ی تشخیصی اختلال نقص توجه که بر اساس داده های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به وسیله ی پژوهشگر ساخته شد (96/=α) و 2- شاخص اختلال نقص توجه جردن که شامل دو فرم معلم (33 پرسش) و فرم والدین (39 پرسش) می باشد. برای بررسی پایایی این شاخص از ضرایب آلفای کرونباخ و پایایی تنصیفی و همبستگی بین نظر نمره گذاران یعنی معلم و والدین استفاده شد و برای تعیین روایی آزمون یاد شده از شاخص های تفاوت گروه عادی و دارای اختلال نقص توجه و همبستگی با پیشرفت تحصیلی (معدل تحصیلی) استفاده شد. نتایج در تمام موارد حاکی از پایایی و روایی مطلوب برای مقیاس های شاخص اختلال نقص توجه جردن بود. در کل نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که شاخص اختلال نقص توجه دارای پایایی و روایی و قابل استفاده در جامعه ایرانی می باشد.
 

کلیدواژه‌ها

پایایی؛ روایی؛ اختلال نقص توجه؛ دانش آموزان

عنوان مقاله [English]

Psychometric Properties of the Jordan's Attention Deficit Disorder Indexes

نویسندگان [English]

N. Sohrabi¹؛ A. BehPajooh²؛ B. Ghobari Bonab²

چکیده [English]

The aim: The aim of the study was to exam the psychometric properties of the Jordan's Attention Deficit Disorder Indexes (Jordan's ADDI). Method: The sample of the study consisted of 1219 elementary school students (636 boys and 583 girls). The sampling method was cluster sampling. In this study DSM IV indexes and Jordan's ADDI (parent and teacher forms) were used for data gathering. One hundred seventy eight students were selected from main sample (87 with and 87 without attention deficit) based on DSM IV index. Results: The results of the study revealed that the Jordan's ADDI forms (parent and teacher form) have acceptable reliability and validity for Iranian students. Alpha coefficient of parent and teacher form of Jordan's ADDI showed a good internal consistency. Also the correlation coefficient between parent form and teacher form showed a good convergent validity. The result of the study showed that there are negative significant correlations between both forms of Jordan's ADDI with academic performance. In sum, the study showed the properties of the Jordan's ADDI (both forms) for Iranian students.
 

کلیدواژه‌ها [English]

Attention Deficit Disorder, DSM, Jordan's Indexes