اثر بخشی مدل بومی یادگیری الکترونیکی بر خود راهبری در یادگیری دانشجویان

فصلنامه علمی روش ها و مدل های روانشناختی

مقاله 4، دوره 7، شماره 24، مرداد و شهریور 1395، صفحه 55-70   

نویسندگان

منا قریشی^{* 1}؛ غلامرضا منشئی²؛ محمد علی نادی³؛ نرگس سعیدیان⁴

¹دانشجوی دکترا رشته روان شناسی تربیتی، واحد اصفهان )خوراسگان(، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.

²دانشیار گروه روان شناسی، واحد اصفهان )خوراسگان(، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان، ایران.

³دانشیار گروه مدیریت آموزشی، واحد اصفهان )خوراسگان(، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.

⁴استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد اصفهان )خوراسگان( ، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.

تاریخ دریافت: 11 آبان 1395،  تاریخ پذیرش: 11 آبان 1395 

چکیده

مقدمه: با توجه به اینکه گسترش روزافزون فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی، سبب وقوع تغییرات گسترده و ژرف در همه جنبه های زندگی بشر شده است. نظام های آموزشی یکی از نهادهایی است که به گونه اساسی در مسیر این تغییرات قرار گرفته است. این پژوهش با هدف اثربخشی مدل بومی یادگیری الکترونیکی با استفاده از نرم افزار محقق ساخته بر خودراهبری در یادگیری دانشجویان مجازی بوده است. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و دوره پیگیری (2ماه پس از اجرای پس آزمون) بود که 32 نفر از دانشجویان پسر و دختر رشته کتابداری به گونه غیر تصادفی به عنوان نمونه انتخاب، و به گونه تصادفی و به طور مساوی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. آموزش به کمک ابزار محقق ساخته در چهار جلسه 5/1 ساعته بر در مورد گروه تجربی اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس خودراهبری در یادگیری فیشر و همکاران بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(تحلیل کواریانس و اندازه گیری مکرر) با نرم افزار SPSS 20  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:  تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مبتنی بر نرم افزار مدل بومی یادگیری الکترونیکی بر خودراهبری در یادگیری دانشجویان و مؤلفه های آن (خودمدیریتی، رغبت به یادگیری، خودکنترلی) تأثیرگذار است (05/0p<) . هم چنین، نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز نشان داد که اثر آموزش مبتنی بر نرم افزار مدل بومی یادگیری الکترونیکی  بر خودراهبری در یادگیری دانشجویان پایدار بوده است (05/0p<) . نتیجه گیری: ابزار محقق‌ساخته منطبق بر مدل بومی یادگیری الکترونیکی در افزایش نمره کل خودراهبری در یادگیری و مؤلفه های آن تأثیرگذار است.

کلیدواژه‌ها

مدل بومی یادگیری الکترونیکی؛ نرم افزار آموزشی؛ خودراهبری در یادگیری

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Local Model of E-Learning on Self-Direction of Students’ Learning

نویسندگان [English]

mona Ghoraishi¹؛ gholam reza Menshaei²؛ mohammad Ali nadi³؛ narges Saeedian⁴

چکیده [English]

    This study was conducted to examine the effectiveness of local model of E-learning on self-direction of students’ learning using researcher-made software. The study design was quasi-experimental with pre-test and post-test and follow-up period (two months after the implementation of the post-test) that 32 male and female students in the field of librarianship were non-randomly selected, and they were randomly and equally were assigned into experimental and control groups. Education was implemented using researcher-made tool in four sessions (90 minutes in each session) on experimental group.  Data collection tool was self-directed scale in Fischer et al learning. Data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (analysis of covariance and repeated measurements) using SPSS 20 software. Analysis of data using analysis of covariance showed that local model of e-learning-has impact on self-direction in students’ learning and its components (self-management, willingness to learn, self-control (p <0.05). The results variance analysis with repeated measurements also showed that the effect of local model of E-learning software on self-direction of students’ learning was stable (p <0.05). The researcher-made tool based on local model of E-learning is effective in increasing the total score of self-direction in students’ learning and its components.

کلیدواژه‌ها [English]

Local Model of E-Learning, Educational Software, self-directed learning

مراجع

- اناری نژاد، ع. محمدی، م. (1393). شاخص‌های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی ایران. مجله مدیا. شماره 1.دوره 5.ص11-25.

- حج فروش آ، اورنگی، ع. (1383). بررسی نتایج کاربرد فن آوری اطلاعات ارتباطات در دبیرستان‌های شهر تهران. فصلنامه نوآوری های آموزشی .3(9).ص23-29.

- خزایی، ک. عشورنژاد، ک. (1391). رابطه مهارت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات با مؤلفه‌های خودراهبری در یادگیری دانشجویان. فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی، ص 47.

- صفری، ی. مهدی زاده، ح. پاک نیا، ل. مهران نیا، آ. (1392). اثربخشی آموزش محتوای مبتنی بر فراشناخت با کمک نرم افزار بر خودراهبری و پیشرفت درسی دانش آموزان دوره ابتدایی. فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی.4(2). ص 64-51.

- قاسم پور، ع. لیاقت دار، م. جعفری، س. ا.(1390). تحلیلی بر بومی سازی و بین المللی شدن برنامه درسی دانشگاهها در عصر جهانی شدن. فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره چهارم، شماره 4، ص24-1.

- قائدی، ب. عسکری، م. عطاران، م. ( 1386). ارزشیابی برنامه درسی آموزش مجازی رشته مهندسی کامپیوتر. مجموعه مقالات دومین کنفرانس یادگیری الکترونیکی. زاهدان، ص 12- 23.

- محمدی، م. ناصری، ر. معینی، ه. (1391). ارزیابی اثربخشی بیرونی برنامه درسی دوره مدیریت پروژه آموزشکده شرکت صنایع الکترونیک شیراز بر اساس مدل چشم شایستگی. فصلنامه آموزش مهندسی ایران.دوره 14، شماره53،ص117-83.

- ناصری، ر. محمدی، م. رحمانی، ه. زارعی، م. (1394). مقایسه خودراهبری یادگیری، ارزش های تحصیلی و ارزشیابی دانشجویان رشته های مهندسی از کیفیت تدریس اعضای هیأت علمی، مورد مطالعه: دانشگاه هرمزگان. فصلنامه آموزش مهندسی ایران.دوره 16، شماره61،ص117-97.

- نادی ،م. سجادیان، آ. (1385). هنجاریابی مقیاس خودراهبری در یادگیری، در مورد دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر اصفهان. فصلنامه نوآوری های آموزشی،18.ص111-134.

- نادی، م. سجادیان، آ. (1390). اعتباریابی مقیاس خودراهبری در یادگیری برای دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی. مجله ایرانی آموزش در علوم پژشکی،11(2).ص174-182.

- Andresen, B. B., & Brink, K. (2013). Multimedia in Education. Moscow: UNESCO.

- Braak, V. (2007). Curricula and the use of ICT in education. British Journal of Educational Technology, 38(6).

- Cheng, Y. C. (2000), A CMI-triplization Paradigm for Reforming Education in the New Millennium, International Journal of Educational Management, 14 (4), pp. 156–174.

- Fisher, M. King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Educ Today. 2001; 21(7): 516-25.

- Hendry, G.D., & Ginns, P.( 2010). Readiness for selfdirected learning: Validation of a New Scale with Medical Students. Med Teach. Vol. 31,No.10, pp. 918-20.

- Kozma, R. (Ed.) (2003). Technology, innovation, and educational change: Aglobal perspective. Eugene, OR: International Society for Educational Technology.

- Lai, Ch.(2015).Modeling teachers' influence on learners' self-directed use of technology for language learning outside the classroom. Computers & Education, 82 ,p 74-83.

- Newrouse, P. (2002). Specialist educational services parth. Western Australia.

- Radnitzer, K. (2010).Emotional Intelligence and Self-Directed Learning Readiness among College Students  articipating in a LeadershipDevelopment Program. Retrieved August 29,2010, from Dissertations & Theses: Full Text,2010.

- Sangra, A., & Gonzalez, S. (2010). The role of information and communication technology in improving teaching and learning processes in primary and secondary school. Journal of Asynchronous Learning Networks, 15(4), 47-59.

- Tondeur, J. (2007). Curricula and the use of ICT in education, two worlds apart?British Journal of Educational Technology, 39(7).

- Wolters, C. A. (2004). Advancing achievement goal theory: Using goal structures and goal orientation to predict students’ motivation, cognition, and achievement. Journal of Educational Psychology, 96, 236-250.

- Yuan, H.B. Williams, B.A. & Fang, J.B. (2011). Chinese Baccalaureate Nursing Students Readiness for self-directed learning.Nurse Education Today.8(2):61-70.

- Young, L.E. & Paterson, B.L. (2007). Teaching nursing developing: a student-centered learning environment. Lipincott Williams & Wilkins.