طراحی و تدوین چارچوب آموزش کسب و کار به دانش آموزان مقطع متوسطه دوم آموزش و پرورش استان هرمزگان در وضعیت موجود و مطلوب

دوماهنامه علمی - پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی

مقاله 6، دوره 14، شماره 4 - شماره پیاپی 62، مهر و آبان 1402، صفحه 97-80   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jedu.2023.28440.5705

نویسندگان

محمد مهترپور^{* 1}؛ مهدی باقری¹؛ نادر قلی قورچیان²؛ کلثوم نامی³

¹گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران.

²مدیر گروه مدیریت آموزشی و مدیریت آموزش عالی .واحد علوم و تحقیقات دانشگاه ازاد اسلامی تهران. تهران .ایران

³گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران

تاریخ دریافت: 18 آبان 1400،  تاریخ بازنگری: 24 آذر 1400،  تاریخ پذیرش: 21 دی 1400 

چکیده

هدف پژوهش: طراحی و تدوین چارچوب آموزش کسب و کار به دانش آموزان مقطع متوسطه دوم آموزش و پرورش استان هرمزگان در وضعیت موجود و مطلوب بود.
روش تحقیق: ترکیبی (مطالعه موردی کیفی و کمّی) از نوع اکتشافی انجام شد. جامعه آماری شامل مشارکت کنندگان بالقوه اعضای هیات علمی دانشگاههای استان هرمزگان، دانشجویان دوره دکتری و معلمان مقطع متوسطه دوم آموزش و پرورش استان هرمزگان بودند؛ برای تجزیه و تحلیل داده ها از «رویکرد هدفمند» و با «روش انتخاب صاحب نظران کلیدی»، و معیار اشباع یافته ها :« اشباع نظری[1]» استفاده گردید؛ اشباع نظری نقطه ای در تحقیقات کیفی است که نشان دهنده کفایت داده‌های گردآوری شده جهت تحلیل و ارائه گزارش نهایی است.
 ابزار پژوهش: فرم مصاحبه باز پاسخ بود؛ داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار Nvivo از طریق فن تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفت؛ تعیین اعتبار داده‌ها با استفاده از تکنیک‌های تأییدپذیری و اعتماد پذیری انجام شد. نتایج به دست آمده عبارتند از: طرح آموزش کسب و کار به دانش آموزان (مضمون فراگیر) در قالب 4 بعد مضامین سازمان دهنده (آموزش- نوآوری، برنامه درسی-محتوا، عوامل روانشناختی-ارتباط، عوامل اقتصادی و اجتماعی-محیط) و 72 مضمون پایه سازماندهی شد؛ چارچوب آموزش کسب و کار در وضعیت موجود و مطلوب، شامل 5 مفهوم استخراج شده وضعیت موجود و 9 مقوله فرعی در وضعیت مطلوب بود.
 نتایج: بررسی اعتبار چارچوب آموزش کسب و کار در وضعیت موجود و مطلوب نشان داد که : 12 مولفه آموزش کسب و کار (هدف، محتوا، نقش مربی، نقش فراگیرنده، روش یاددهی- یادگیری، ارزشیابی، مواد آموزشی، نوع برنامه درسی، سطح تحصیلی، مشارکت‌کنندگان، مکان آموزش، زمان آموزش) از ضریب همبستگی بالایی برخوردارند (سطح معنی داری 99 درصد اطمینان).
 

کلیدواژه‌ها

طراحی؛ تدوین چارچوب؛ آموزش کسب و کار؛ دانش آموزان دوره متوسطه

عنوان مقاله [English]

Designing and compiling a business education framework for high school students in Hormozgan province in the current and desired situation

نویسندگان [English]

Mohamad Metarpour¹؛ Mehdi Bagheri¹؛ nader gholi ghourchian²؛ Kolsoom Nami³

¹Department of Educational Management, Faculty of Educational Sciences, Azad University, Bandar Abbas Branch, Bandar Abbas, Iran.

²full professor and head department school of management and economic department of higher education science and research branch .the islamic azad university .tehran.iran

³Department of Educational Management, Faculty of Educational Sciences, Azad University, Bandar Abbas Branch, Bandar Abbas, Iran.

چکیده [English]

Background and Aim:The purpose of this study was to Design and Framework education to high school students in Hormozgan province in the current and desired situation. The research was conducted using a combined research method (qualitative and quantitative case study) of exploratory type.; The statistical population of the study consisted of Potential participants  of faculty members of universities in Hormozgan province, doctoral students and secondary school teachers in Hormozgan province.
Methodology:In this study analyze the data from the "targeted approach" and the "method of selecting key experts", and use The "theoretical saturation criterion" was used;Theoretical saturation is a point in qualitative research that indicates the adequacy of the data collected to analyze and present the final report. The research tool was an open-ended interview form; Data were analyzed using Nvivo software using content analysis technique; Validation of qualitative data was performed using verification and reliability techniques.
Results:The results are: Business education plan for students (inclusive theme) in the form of 4 dimensions of organizing themes (education-innovation, curriculum-content, Psychological factors-communication, economic and social factors-environment) and 72 basic themes were organized; The business education framework in the current and desired situation included 5 extracted concepts of the current situation and 9 sub-categories in the desired situation; The results of reviewing the validity of the business education framework in the current and favorable situation showed that: 12 components of business education (purpose, content, coach role, learner role, teaching-learning method, evaluation, teaching materials, type of curriculum, educational level, participants, place of training, time of training) have a high correlation coefficient (meaning level You have 99% confidence) ; Discusion: The business education framework of high school students in Hormozgan province is relatively suitable in the current situation and has a distance to the desired situation, which can be improved with the design.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

Design ، Framework, Business Education, High school students

اصل مقاله

پارسا، عبداهلل وگرائلی شیخ ، رقیه (1390). بررسی تأثیر آموزشـکارآفرینی بـر پـرورش اسـتعداد کارآفرینی هنرجویان هنرستان های دولتی کار دانششهر اهواز. اولـین همـایش ملـی آموزش در ایران.

تیموری، سیدروح الله (1387). مقایسه ویژگی های کارآفرینی در بین دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه دولتی و غیرانتفاعی شهر کرج. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی

رسولی، رؤیا؛ زندوانیان، احمد؛ آروین، فخرالسادات؛ دهقان، ساناز (1391). مقایسه تأثیر روش های یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر تفکر خالق و پیشرفت تحصیلی درس حرفه و فن دانش آموزان دختر سوم راهنمایی شهر یزد، زمستان 2062 ،شماره 01 ،صص 91-16

روشن، محمد رحیم؛ سیفی، الهام؛ عبدالهی، بیژن؛ نوکانی، ژیال؛ بنی جمالی، زهرا (1394). بررسی رابطه بین آموزش کارآفرینانه معلم )اهداف، محتوا، ضرورت، شیوه و محیط آموزشی( با روحیه کارآفرینانه دانش آموزان متوسطه شهر تهران، اندیشه های نوین تربیتی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روا نشناسی دانشگاه الزهراء )س(، دوره 22 ،شماره 2 ،بهار 2064 ،صص276-292.

عباسی، ابوالفضل، (1393). آموزش کارآفرینی و مدرسه کارآفرینانه رویکردی جدید در تربیت و رشد دانش آموزان. همایش سلامت اخلاقی و رفتاری کودک و نوجوان در خانواده ، مدرسه و جامعه، تهران، موسسه نیروی تدبیر ایرانیان.

عبدی زاده، حسین، نظری، ابوالفضل و اسدزاده، سمیه(1391). چگونگی تقویت روحیه کارآفرینی دانش آموزان مدارس متوسطه از طریق عناصر برنامه درسی. دومین کنفرانس ملی دانشجویی کارآفرینی، تهران، دانشگاه شاهد

طائریان، سحرالسادات (1393)، « آموزش کارآفرینی بر ویژگی های کارآفرینانه دانش آموزان دوره متوسطه تاثیر دارد » پایان نامه چاپ نشده ، گروه کارآفرینی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

محمدیان، محمود؛ روحانی، امیررضا؛ هاشمزهی، علی و کریمیان، مجتبی (1396). عوامل مؤثر در انتخاب مدل های کسب وکار الکترونیکی کوچک و متوسط در ایران. فصلنامه مطالعات مدیریت فناوری اطلاعات، سال سوم، شماره 21، صص 97-114.

مذبوحی، سعید، شرفی، محمد و مقدم، مینا (1390). برنامه درسی آموزش کارآفرینی: هدف، محتوا، روش تدریس و شیوه ارزشیابی. ابتکار و خالقیت در علوم انسانی، سال اول، شماره 9 ،ص ص 63-69

مرادی، محمود (1397). تاثیر آموزش های تشخیص فرصت بـر قصـد کارآفرینانـه دانشـجویان پرستاری، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران

 

Akpan, E. I., Effiong, S. A., Ele, A. A. (2012). Entrepreneurship education policy: An intervention strategy for economic development in Nigeria. Business and Entrepreneurship Journal, 1(1), 101-110.

Azim, M. T., Al-Kahtani, A. H. (2014). Entrepreneurship education and training: A survey of literature. Life Science Journal, 11(1), 127-135.

Brizic, M. Mahmoodkhan.D (2017), “Psychological Dimensions of Organizational Behavior”, Macmillan Publishing Company, p. 43.

Brownson, C. D. (2014). Entrepreneurship education: Nurturing creative innovations via active learning. Management and Administrative Sciences Review, 3(6), 839-844.

Cheng, B. S. Hsu, R. C. (2016). “Human capital and economic growth in Japan: An application of time series analysis”. Applied Economics Letters, 4, 393-395.

Din, B. H., Anuar, A. R., Usman, M. (2016). The effectiveness of the entrepreneurship education program in upgrading entrepreneurial skills among public university students. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 224 ,117-123.

Golff, L.(2004). A New Paradigm for Business Education. Management Decision, 42( 3),  499-507 .

Gurel, E. Alting, L. Daniele, R. (2008). “Tourism students entrepreneural intentions”, Journal of annals of tourism research, 37(3), 646-669.

Hansemark, O. C. (2019). The effects of an entrepreneurship programme on need for achievement and locus of control of reinforcement. International Journal of Entrepreneurial Behavior and Research, 4(1), 28-50.

Koh, H. (2016). “Testing hypotheses of entrepreneurial characteristics”. Journal of Managerial psychology,  11( 3),

Marques, L. A., & Albuquerque, C. (2012). Entrepreneurship education and the development of young people life competencies and skills. Journal of Entrepreneurship Perspectives, 1(2), 55-68.

Moss Kanter, Rosabeth (2019), “When giants learn cooperative strategies”, Strategy and Leadership, Vol. 18, Iss: 1, pp. 15-22.

Mwasalwiba, E.S.(2008). Entrepreneurship education: a review of its objectives, teaching methods, and impact indicators. Education + Training Vol. 52 No. 1,pp. 20-47.

Oguntimehin, Y. A., & Olaniran, O. O. (2018). The relationship between entrepreneurship education and students’entrepreneurial intentions in Ogun state-owned universities, Nigeria. British Journal of Education, 5(3), 9-20.

Rabbior, Gary.(1990) “Elements of a Successful Entrepreneurship/Economics /Education Program” Entrepreneurship Education: Current Developments, Future Directions.Ed. Calvin A. Kent. New York: Quorum Books, 1990.

Soloman, M. (2017), “Active training”, San Francisco: Jossy-Bass P Feiffer, p. 20.

Testa, S., & Frascheri, S. (2015). Learning by failing: What we can learn from unsuccessful entrepreneurship education. The International Journal of Management Education, 13, 11-22.

Wallke, D.B (2018), “How to be an effective supervisor”, Boston: American management Association, p. 21.

 

مراجع

پارسا، عبداهلل وگرائلی شیخ ، رقیه (1390). بررسی تأثیر آموزشـکارآفرینی بـر پـرورش اسـتعداد کارآفرینی هنرجویان هنرستان های دولتی کار دانششهر اهواز. اولـین همـایش ملـی آموزش در ایران.

تیموری، سیدروح الله (1387). مقایسه ویژگی های کارآفرینی در بین دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه دولتی و غیرانتفاعی شهر کرج. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی

رسولی، رؤیا؛ زندوانیان، احمد؛ آروین، فخرالسادات؛ دهقان، ساناز (1391). مقایسه تأثیر روش های یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر تفکر خالق و پیشرفت تحصیلی درس حرفه و فن دانش آموزان دختر سوم راهنمایی شهر یزد، زمستان 2062 ،شماره 01 ،صص 91-16

روشن، محمد رحیم؛ سیفی، الهام؛ عبدالهی، بیژن؛ نوکانی، ژیال؛ بنی جمالی، زهرا (1394). بررسی رابطه بین آموزش کارآفرینانه معلم )اهداف، محتوا، ضرورت، شیوه و محیط آموزشی( با روحیه کارآفرینانه دانش آموزان متوسطه شهر تهران، اندیشه های نوین تربیتی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روا نشناسی دانشگاه الزهراء )س(، دوره 22 ،شماره 2 ،بهار 2064 ،صص276-292.

عباسی، ابوالفضل، (1393). آموزش کارآفرینی و مدرسه کارآفرینانه رویکردی جدید در تربیت و رشد دانش آموزان. همایش سلامت اخلاقی و رفتاری کودک و نوجوان در خانواده ، مدرسه و جامعه، تهران، موسسه نیروی تدبیر ایرانیان.

عبدی زاده، حسین، نظری، ابوالفضل و اسدزاده، سمیه(1391). چگونگی تقویت روحیه کارآفرینی دانش آموزان مدارس متوسطه از طریق عناصر برنامه درسی. دومین کنفرانس ملی دانشجویی کارآفرینی، تهران، دانشگاه شاهد

طائریان، سحرالسادات (1393)، « آموزش کارآفرینی بر ویژگی های کارآفرینانه دانش آموزان دوره متوسطه تاثیر دارد » پایان نامه چاپ نشده ، گروه کارآفرینی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

محمدیان، محمود؛ روحانی، امیررضا؛ هاشمزهی، علی و کریمیان، مجتبی (1396). عوامل مؤثر در انتخاب مدل های کسب وکار الکترونیکی کوچک و متوسط در ایران. فصلنامه مطالعات مدیریت فناوری اطلاعات، سال سوم، شماره 21، صص 97-114.

مذبوحی، سعید، شرفی، محمد و مقدم، مینا (1390). برنامه درسی آموزش کارآفرینی: هدف، محتوا، روش تدریس و شیوه ارزشیابی. ابتکار و خالقیت در علوم انسانی، سال اول، شماره 9 ،ص ص 63-69

مرادی، محمود (1397). تاثیر آموزش های تشخیص فرصت بـر قصـد کارآفرینانـه دانشـجویان پرستاری، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران

 

Akpan, E. I., Effiong, S. A., Ele, A. A. (2012). Entrepreneurship education policy: An intervention strategy for economic development in Nigeria. Business and Entrepreneurship Journal, 1(1), 101-110.

Azim, M. T., Al-Kahtani, A. H. (2014). Entrepreneurship education and training: A survey of literature. Life Science Journal, 11(1), 127-135.

Brizic, M. Mahmoodkhan.D (2017), “Psychological Dimensions of Organizational Behavior”, Macmillan Publishing Company, p. 43.

Brownson, C. D. (2014). Entrepreneurship education: Nurturing creative innovations via active learning. Management and Administrative Sciences Review, 3(6), 839-844.

Cheng, B. S. Hsu, R. C. (2016). “Human capital and economic growth in Japan: An application of time series analysis”. Applied Economics Letters, 4, 393-395.

Din, B. H., Anuar, A. R., Usman, M. (2016). The effectiveness of the entrepreneurship education program in upgrading entrepreneurial skills among public university students. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 224 ,117-123.

Golff, L.(2004). A New Paradigm for Business Education. Management Decision, 42( 3),  499-507 .

Gurel, E. Alting, L. Daniele, R. (2008). “Tourism students entrepreneural intentions”, Journal of annals of tourism research, 37(3), 646-669.

Hansemark, O. C. (2019). The effects of an entrepreneurship programme on need for achievement and locus of control of reinforcement. International Journal of Entrepreneurial Behavior and Research, 4(1), 28-50.

Koh, H. (2016). “Testing hypotheses of entrepreneurial characteristics”. Journal of Managerial psychology,  11( 3),

Marques, L. A., & Albuquerque, C. (2012). Entrepreneurship education and the development of young people life competencies and skills. Journal of Entrepreneurship Perspectives, 1(2), 55-68.

Moss Kanter, Rosabeth (2019), “When giants learn cooperative strategies”, Strategy and Leadership, Vol. 18, Iss: 1, pp. 15-22.

Mwasalwiba, E.S.(2008). Entrepreneurship education: a review of its objectives, teaching methods, and impact indicators. Education + Training Vol. 52 No. 1,pp. 20-47.

Oguntimehin, Y. A., & Olaniran, O. O. (2018). The relationship between entrepreneurship education and students’entrepreneurial intentions in Ogun state-owned universities, Nigeria. British Journal of Education, 5(3), 9-20.

Rabbior, Gary.(1990) “Elements of a Successful Entrepreneurship/Economics /Education Program” Entrepreneurship Education: Current Developments, Future Directions.Ed. Calvin A. Kent. New York: Quorum Books, 1990.

Soloman, M. (2017), “Active training”, San Francisco: Jossy-Bass P Feiffer, p. 20.

Testa, S., & Frascheri, S. (2015). Learning by failing: What we can learn from unsuccessful entrepreneurship education. The International Journal of Management Education, 13, 11-22.

Wallke, D.B (2018), “How to be an effective supervisor”, Boston: American management Association, p. 21.